Avangard sinemanın bir dönüm noktası olarak kabul edilen Wavelength, 1967 yılında Michael Snow tarafından yapıldı. Bu film 45 dakikalık bir deneysel filmdir. 2001 Village Voice eleştirmenlerinin 20. yüzyılın en iyi filmler listesine girmiştir. Kanada’da çeşitli vakıflarda başyapıt olarak seçilmiş ve korunmuştur.
Wavelength, bir hafta boyunca çeşitli zaman dilimlerinde çekilmiş görüntülerden oluşuyor. Filmin başından sonuna doğru bir zoom hareketi görüyor, planın değiştiğini hissediyoruz. Bu 45 dakikalık süreçte, daireye giren çeşitli insanları görüyoruz. Değişen zamanlarda, farklı ışıkları görüyoruz. Aynı zamanda filmin başından sonuna doğru alçaktan yükseğe frekans sesi duyuyoruz.
Bu filmin neden bu kadar önemli olduğunu anlamak için ben de 45 dakika boyunca izledim. (Bu arada sonradan öğrendim ki bu filmin 15 dakilalık kısa versiyonu da varmış.) Filmin bana bir şeyler katıp katmadığı konusunda kararsızım. Aydınlanma yaşadığım bir an oldu. Kamera açısı, filmin sonunda çok dar bir açıyla duvardaki resme odaklanıyor. Duyduğumuz frekans o kadar yükseliyor ki, artık insan kulağı o frekansı yakalayamıyor. İşitsel bir dalgayı algılamak yerine bizlere görsel olarak bir dalga resmi gösteriliyor. Daralan görüntü ve frekansı yükselen bir ses... Bu arada frekansın değiştiğini de sonradan anladım. Filmin başına dönünce anlaşıldı. 45 dakika boyunca yavaşça değişen frekans kolay anlaşılmıyor.
Bu film için benim yorumlarım bu kadar. Her izleyicinin bakış açısını merak ediyorum. Filmin yapısallığı dışında konuşmak isteyenleri, film hakkındaki yorumlarınızı aşağıya bırakmayı unutmayın!
Wavelength is a 45-minute film by Canadian experimental filmmaker and artist Michael Snow. Considered a landmark of avant-garde cinema,[1] it was filmed over one week in December 1966 and edited in 1967,[2] and is an example of what film theorist P. Adams Sitney describes as "structural film",[3] calling Snow "the dean of structural filmmakers."[4]
Wavelength is often listed as one of the greatest underground, art house and Canadian films ever made. It was named #85 in the 2001 Village Voice critics' list of the 100 Best Films of the 20th Century.[5] The film has been designated and preserved as a masterwork by the Audio-Visual Preservation Trust of Canada.[6] In a 1969 review of the film published in Artforum, Manny Farber describes Wavelength as "a pure, tough 45 minutes that may become The Birth of a Nation in Underground films, is a straightforward document of a room in which a dozen businesses have lived and gone bankrupt. For all of the film's sophistication (and it is overpowering for its time-space-sound inventions) it is a singularly unpadded, uncomplicated, deadly realistic way to film three walls, a ceiling and a floor... it is probably the most rigorously composed movie in existence."[7]
Comments