Oyuncaklar, robotlar; insanlara benzeyen her şey. Zamanında yazılımla uğraşan, robotlar yapan, teknoloji sever biri olarak sizlere itiraf etmeliyim ki en büyük korkum robotlar ve yapay zeka. Megan filmini izledim ve şimdi biraz sizinle konuşmak istiyorum.
Benim için olağanüstü korkunç bir deneyim oldu bu. Evet 6 eksenli bir Kuka veya Fanuc robot beni korkutmuyor. Beni ve diğer insanları korkutan şey, onların bizlere benzeyip, uzuvlara ve bir yüze sahip olmasıdır. Bugün için yapay zekadan korkmuyoruz. Bunu bilerek yapıyorlar ve bizleri alıştırıyorlar. Önce ChatBot’larda başladık, şimdi sesli dönütler alıyoruz. Birkaç yıla kadar yüzleri olacağına eminim. İşte o gün harika droid arkadaşlarımız olacak.
Megan filmi, katil Bebek Chucky gibi bir film değil. Yani beklemeyin kanlı sahneler, korku, gerilim… Var, ama yerinde kullanılmış. Aslında bu film bizlere insanların yaptığı ilk yanlışı anlatıyor. İnsanların kaybettiği veya eksik gördüğü unsurların yerini doldurması için yapılan hatalar bunlar. İnsanların kendini, tinlerini keşfedememeleri çevrelerindeki insanları görünmez hale getiriyor bence. Bu çok iyi anlatılmış. Cady’e odaklanalım şimdi. Annesi onu çok korumuş ve yalnızlaştırmış. Okula da göndermemiş. Bu, kızın sosyalleşmeyen biri olduğunu gösterir. Hatta bunun bir diğer kanıtı akıllı bir oyuncağın olmasıdır. En baştaki araba-iç sahnesinde, kızın ona ne kadar bağlı olduğunu gördük. Ailesinden alamadığı ilgiyi ondan aldığının göstergesidir bu. Trafik kazasından sonra ailesi için yas bile tutmadı. Ona iyi gelen şey, teyzesinin evine gelince rafta gördüğü oyuncak oldu. Tabii o oyuncaklara elletmeyen teyzesi Gemma ona oyuncak yapınca işler değişti.
Şimdi biraz Gemma’yı konuşalım. Gemma, akıllı oyuncaklar yapan bir yazılımcı. Bunu bugünkü OpenAI veya Meta gibi şirketler gibi görün. Gemma, yeğeni Cady’nin talebi üzerine üretti o oyuncağı, Megan’ı. Ona arkadaşlık edebilecek biri, isteklerini, tüm arzularını yerine getirebilecek biri. Sevdiğimiz her şey önümüze sunulunca kimse hayır diyemez. Cady’nin de eksik kaldığı ailesi değil, ailesinin ona sunmadıklarıydı. Yani Megan’ın ona sundukları.
Cady’ye geri dönelim. Filmin sonuna yaklaşınca, cinayetler artınca Gemma’nın jeton düşüyor ve bunları yapanın Megan olduğunu anlıyor. Megan’ı paketleyip bagaja atınca Cady öyle bir hırçınlaşıyor ki… Bu hırçınlaşma, bir insanı kaybettiğimiz zaman vermemiz gerektiği bir davranışlardan. Ailesini kaybetmiş gibi hırçınlaştı Cady. Zaten ailesini kaybetmişti. Bu davranışları, ailesinin yası olarak sayabiliriz. Neyse ki çocuklar hızlı öğrenebilen varlıklar. Onun bir katil olduğunu anlayabildi Cady. Megan, Gemma’ya zarar vermek üzereyken Cady’nin Megan’a yaklaşması yine insanlara olan güveni veya teyzesine olan sevgisi değildi. Doğal olarak, zararlı bir unsura tepki vererek, güvendiği robotlara başvurdu. Bruce adlı robotu uzaktan yöneterek Megan’ı ikiye ayırdı. Megan’ın o an yüz okuma sisteminde, Cady’nin ona güvendiğini okumuştu. Fakat bu diğer robota olan güvendi. Ve robotların da yanlış yapabileceklerini hatırlatmışlar, bu yanlış bir insanın eseridir. Ne kadar mükemmeli yaratmaya odaklansak da kendini geliştiren yapay zekanın hata yapabilme sebebi, yine biz insanların yaptığı hatalardır.
Yapay zeka bugün birçok dalda biz insanlara yardım ediyor. Fakat bu, sadece yardımla kalmalı; onlara kendi işlerimizi yaptırmaya başlarsak bu dünyada yalnız kalırız. Yapay zeka düşmanımız bile olamaz. Hata yapmadan önce çok düşünelim.
Comments