Mahamat Saleh Haroun yönetmenliğinde, 2021 yapımı, Çad'da geçen bir Afrika filmi.
Evlilik dışı bir çocuk, ailesinden ve toplumdan dışlanan bir anne, tecavüz sonrası gebelik, kürtaj yasağı, dini baskı ve kadın sünneti. Hepsi başlı başına kallavi toplumsal fecaatler. Film, hepsinden bir tutam içermeyi tercih etmiş.
Genel olarak, Afrika'ya özgü renklilikteki görüntüler çok güzel. Anne ve kızın oyunculukları da yerinde. Bununla birlikte kimi anlamsız sahneler de mevcut. Tecavüzcü adamın dayak yediği sahnede hiçbir şaşkınlığın yaşanmaması, gıkının çıkmaması, kafasına sopayı yemesine rağmen öylece durması eğreti kaçmış. Adamın, suçunun farkında olarak durumu kabullenmesi şeklinde değerlendiremeyeceğimiz bir eğretilik. Tecavüzcü adamın, seks yapmak için gelen anneyi reddetmesi ikinci bir anlamsızlık. Önceki sahnelerden sapıklığını apaçık anladığımız bir adamın, ayağıyla kendisine gelmiş bir kadını, fesuphanallah diyerek yollaması hayatın olağan akışına aykırı kaçmış.
Günümüz sinemasında kürtajı cayır cayır gösteren sahneler izletmek revaçtayken filmde böyle bir sahneye yer verilmemesini, seyirciyi bu şekilde filme bağlamaktan feragat edilmesi bağlamında naif ve yerinde buldum. Sünnet edilen, edildiği varsayılan kız çocuğu için düzenlenen eğlence yürek parçalayıcı. Bütün toplumsal düzeni, kadın bedenine indirgeyecek kurallar koymak bu kadar kolay olmasaydı keşke.
Müslümanlaştırılmış ve Fransızca konuşmak zorunda bırakılmış, aç susuz Afrikalılar probleminin, filmdeki diğer sorunlar yanında esamesi okunmuyor. Ama değinmeden geçsem vicdanım yara alırdı.
Karakterlerin psikolojik yıkımları bir kenara, bunca cesaret ve çabayla bir şekilde kurtulabilmeleri; filmin mutlu sonla bitmesi yüreğimize su serpti. Ne olursa olsun, iyi kalpli insanların yardımlarının ve aile desteğinin, üstesinden gelemeyeceği bir sorun yok gibi. Acıklı olmayan acıklı film.
تعليقات