Ortamlarda bir espri veya anekdot paylaşacaksınızdır. Tam anlatmaya başladığınızda, espriyi iyi bir şekilde sunamayacağınızı veya esprinin anlatılmaya değer olmadığını fark edersiniz. Hatta daha da ilerisi, espriniz düşünce olarak harika olsa bile, anlattığınız kişilerin espriyi algılayabilecek ön bilgiye veya sabıra sahip olmadığı o an aklınıza gelir. Aslında fiziğiniz hikâye anlatmaya da çok yatkındır; vurgulamaları doğru yerde yaparsınız normalde, sesinizi iyi kullanırsınız, sözcükler akar gider ağzınızdan ama işte... Yukarıdaki nedenlerin bir kısmı, daha kötüsü hepsi gerçekleşmiş ve anlattığınız hikaye facia haline gelmiştir. Dünya Bu dizisi de tam olarak böyle bir yapım. Düşünüldüğünde kusursuz olacak bir anlatının, ete kemiğe büründüğünde aslında çok da iyi olmadığını, olamayacağını ispatlıyor.
Büyük trajedi sahneleri içinde küçük olayların esprisini yapmak yeni bir şey değil. Mesela Bir zamanlar Anadolu’da filmindeki manda yoğurdu hakkında konuşulan sahne gibi. Dünya Bu dizisinin ilk bölüm skeçlerinden birinde buna benzer bir olay var. Cinayet mahallinde bir cesedin üzerindeki montun nubuk, deri veya vintage olup olmadığını tartışmak, KALT’ın orijinal videolarından tanıdığımız bir tarz. Misal:
Ancak Dünya Bu oldukça kolektif bir yapım. İşin içine farklı yapımlar girince, iş kendi evlerinden çıkmayınca yukarıdaki videodaki formül tutmuyor. Burada esprinin karşı tarafa geçmesi ve seyirci sıkılma eşiğini iyi ölçüp, biçmek lazım. Oyuncular burada çok önemli. Mesala KALT harika metinler yazıp, yazdıkları metinlerde de kendileri oynayarak anlattıkları absürt olayları çekici hale getiriyordu. Diziyi izlerken esprinin/tespitin dünyasını anlıyor, iyi bir şey geleceğini umut ediyor ancak hayal kırıklığına uğruyorsunuz. Bitmiyor da skeçler. Espri sakız gibi sündürülüyor. Yönetmeninin ve oyuncuların yabancı olduğu bu durum komedisi en azılı KALT hayranı olan beni pek açmadı. Gain’in hızlı ilerletme tuşunu kullanmak zorunda kaldım.
Giriş sahnesinde, yapımın tanıtımlarında da geniş yer verilen Volkan Öge’nin yine büyük prodüksiyon içinde (parti seçimi) küçük bir durumu konu aldığı bölümdeki samimiyet çalışıyor. Yine kendisinin oynadığı ikinci bölümdeki sahne de fena değildi. Ancak iyi olan espriler yine de çok uzun süre boyunca devam ettirilince bütün eğlencesi kaçıyor. Yazının başında belirttiğim gibi, düşünceyle, ortaya çıkan şey birbirine uymuyor. Çıksa bile, izleyiciye bu, nasıl geçecek ölçülemiyor.
KALT’ın, düşük bütçeli ve amatör yapımlarıyla kendi tansiyonlarını iyi ayarlayabilen YouTube kanalı. Podcastleri zaten efsane. Ancak büyük prodüksiyon ve görece ünlü/başarılı oyuncuları oynatmak veya bütün oyuncuların iyi olmaması, esprilerin servis edilişinde sorun yaratıyor. 25 Mart 23 itibariyle ikinci bölüm de, birinci bölüm gibi olmamışlık içinde ilerliyor. Umarım Dünya Bu, bu halinden çıkıp, KALT videolarını faşistçe; eşe, dosta izletebileceğimiz bir yapıma doğru evrilir.
Comments