Bir taşınma süreci size en fazla ne kadar şey anlatabilir? Yalnız kalma korkusu, terk edilme hüznü, geride bırakılmışlık, vazgeçilme sanrısı. Diğer süjeden bakıldığında ise yeni bir başlangıç heyecanı, yeni düzen kurmanın sevinci, mutlu olma umudu. Geçmişinde bir kez taşınmış veya kendisinden taşınılmış herkes bu hisleri yaşamıştır. Filmde hem taşınma hem taşınılma durumu olduğu halde, ben kendimi çekik mavi gözlü kızla özdeşleştirdim ve bana yansıyan duygu, geride bırakılmışlığın çaresiz kabullenişi oldu.
Ramon Zürcher Silvan Zürcher kamerasıyla çekilmiş 2021 yapımı bu filmi, bakışlarda izledik. Sadece bakışlardan o kadar çok şey anlamamız gerekiyor ki oldu olacak yönetmen koltuğuna da ben otursaydım demek geldi ara ara içimden. Kurgusu da biraz entrikalı olsa tam bir gündüz kuşağı pembe dizisinin entel versiyonu olacak. Bu nedenle rahatlıkla, naif gerginliğin filmi olarak betimleyebiliriz.
Filmde herkes, bir şekilde birbirine kırgın veya öfkeli; ama herkesin yüzünde sürekli, sadistçe buruk bir gülümseme var. En çok da çekik mavi gözlü esas kızımızın. Azılı bir mafya babasının, kucağındaki kediyi sevgi dolu bir biçimde okşarken, arka odada birilerine işkence edilmesi emrini çoktan vermiş olması tadında bir hava hâkim kıza. Ürpertici… Bir filmde hem mafya babası esintileri hem de pembe dizi enstantaneleri görmek kolay bir iş değil şüphesiz.
Neredeyse tüm filmi aşağıdan ekran kesilmiş şekilde izledik. Nedenini anlamadığım bir biçimde karakterlerin, çoğunlukla yalnızca belden yukarısı bize reva görülmüştü. Yarım kalmışlık ve telaşa yordum.
Filmin rengi, yer yer maviye kayıyor gibi olmakla birlikte kesinlikle sarı. Sarı saçlı anne olamayan anne; sarman kedi; sarı duvar kâğıdı; sarı kazak, etek, süveter; sarı maket bıçağı, sarı karyola ve daha nice ayrıntı… Kıskançlığın ve deliliğin rengi -imiş-. En azından bunun bilgisi verildi. Gerçekten filmdeki herkes, kıskançlık içinde ve bir noktada deliydi; sünger çalan köpekler ve garip davranışlı çocuklar dahil.
Peki arada giren fazlasıyla mutlu klasik müziğe ne demeli? Kendimi, Ferzan Özpetek filmindeymişim gibi hissettim; müziğin, o karmaşa içerisindeki anlamsız uyumsuzluğunu sevdim.
Terk edilen esas kıza, eski bir çocukluk anısı olarak kocaman bir örümcek arkadaş kaldı. Örümceğin simgelediği metaforu yakalayamasam da hissel olarak, başrol kızın ürperticiliğine cuk oturduğunu söyleyebilirim.
Comments